Jean- Benoît Goulabert

GEDACHTEN LEZEN
Wat een openbaring om Jean-Benoît Goulabert dit jaar in de Jura weer te ontmoeten. En nog wel bij de allerliefste Léa en haar man Gabriel van het fantastische restaurant Autour de l'Atre in Grusse. Het was in 2012 in Italië op het wijngoed van Giulio Armani dat we Jean-Benoît voor het eerst tegenkwamen. Ik geloof dat mijn ziel iets wist, waar mijn hoofd zich nog niet van bewust was. De draad die soms tussen mensen loopt, maakt deze planeet zo energiek en bijzonder maar ook onvoorspelbaar. Kosmische verbindingen met het universum? Er vond een fysieke samensmelting plaats. De energie liep in elkaar over en we konden elkaars emoties voelen, zelfs gedachten lezen.

VERBODEN DRUIVEN
Wat deden we daar in de Jura? We proefden van verboden druiven die sinds 1935 verboden zijn. Druiven die nu uiterst zeldzaam zijn, zoals Noah, Clinton en Isabelle maar die vroeger gewoon deel uitmaakten van het dagelijks leven van onze grootouders. Het zou een legende kunnen zijn, maar het is het ware verhaal van foute regelgeving, verbanning van druivenrassen, van verboden wijnen, beschuldigd van alle kwaad, van slechte smaak en misleidende gezondheidsklachten bij mensen. Een decreet van 1956 (zie foto) dwong het rooien van deze wijnstokken af. Omdat in 1955 Frankrijk teveel wijn produceerde moest de wijngaard geherstructureerd worden of liever gezegd geindustrialiseerd. Boerenproductie moest plaats maken voor AOC's. Bovendien kwam de Amerikaanse industrie na de Tweede Wereldoorlog met pesticiden en door grote aankoop kon Frankrijk zijn oorlogsschuld afbetalen zonder de enorme schade te kennen. Ondanks de uiterst vijandige Franse wetgeving en slechte reputatie waren er gelukkig wijnboeren overtuigd van hun ware waarden en wars van alle taboes.

HYBRIDE DRUIVENRASSEN
Jean-Benoît heeft ervoor gekozen om oude variëteiten van weleer, die specifiek zijn voor een gebied opnieuw te bekijken, maar ook om nieuwe resistente rassen te temmen die minder vatbaar zijn voor ziekten en voldoen aan de klimaatuitdagingen van morgen. Het idee is niet om bijvoorbeeld Chardonnay morgen te vervangen, maar om te experimenteren, om diversiteit te vinden in een context waar ziekten en pesticiden steeds meer problemen opleveren. In sommige gebieden wordt het steeds natter, met meer kans op ziektes zoals meeldauw, in andere juist weer droger. Daar houden de traditioneel bekende en zeer lokaal bepaalde druiven niet zo van. Om ook in de toekomst de kwaliteit van de wijn te garanderen moeten de tradities overboord. Hybride druivenrassen bieden in veel gevallen een voordeel bij ziektes. Ze zijn beter resistent tegen meeldauw en andere vervelende plagen.

HEROPLEVING
'In ons kleine hoekje van de Lozère in het uiterste noorden van de Cevennen, is de wijnbouw lang verwaarloosd geweest omdat het niet te mechaniseren was," vertelt Jean-Benoît ons tijdens het proeven. ,,Bovendien was er geen geld voor wijnbouw. Mensen vertrokken liever. Mijn grootvader ging naar de mijn, want vergeleken met de bergen was het daar een beter leven. Nu hebben de technieken alles veranderd. Enerzijds het materiaal maar vooral de heropleving van de ziekteresistente wijnstokrassen, de hybriden, heeft de situatie radicaal in een ander daglicht gezet. Met de ins-en-outs van hybriden waren we natuurlijk al wel bekend want hybride druiven zijn overal maar om de pareltjes eruit te halen moet je wel blijven proeven en zoeken. Wat een genot dat verboden druiven zo'n indruk op je kunnen maken en je zo diep kunnen raken

PARIJS EN MAATPAKKEN
Jean-Benoît werd op 27 maart 1979 geboren. Papa komt uit Lozère, Maman uit de Vaucluse. Zij verdienden hun geld met het restaureren van oude bouwwerken. Papa is bovendien een verdienstelijk kunstenaar en schildert de unieke wijnetiketten. Hij groeide op tussen het platteland en de stad. Door de week ging hij naar een school in de grote stad, de weekenden en vakanties was hij thuis bij zijn ouders. Hij was een begaafd rebels jongetje, dat zich maar moeilijk op school kon aanpassen. Als achterkleinzoon van een wijnboer, kleinzoon van een mijnwerker en zoon van een architect, ligt er een geweldige carrière in de financiële wereld voor hem open. 10 Jaar houdt hij het veeleisende werk vol om er vervolgens (bij een gerenommeerde Bank in Parijs) definitief een punt achter te zetten. Spijt heeft hij nergens van, want juist die jaren in Parijs hebben hem gevormd. Hij wilde een wijnbedrijf opzetten, maar kwam er al snel achter, dat hij het liefst zijn eigen ding wilde doen en dat was de meest zuivere en authentieke wijnen maken zonder concessies en zonder compromissen. Een enorme uitdaging. De goede flow ervaar je als je dingen doet die uitdagend zijn en je na aan het hart liggen. Over passie, durf en bevlogenheid gesproken. Zijn sportieve verleden (judo en triathlon) heeft hem zeker geholpen. Maatpakken en andere vermommingen heeft hij aan de wilgen gehangen. Een BTS in Biologische wijnbouw en oenologie, cursussen aan de faculteit der Wetenschappen in Montpellier en een studie bij Superagro volgen.

FRANC DE PIED
Jean-Benoît was in 2015 al begonnen met het 'franc de pied' aanplanten van oude variëteiten, die hij tot op de dag van vandaag onvermoeibaar waarneemt en volgt. Vroegere rassen zoals Baco Blanc, Léon Millot, Marechal Foch, Clinton en Isabelle, maar ook recentere zoals Souvignier Gris, Artaban en Floréal. Hij heeft ontdekt dat de resistente druivenrassen tijdens de vinificatie erg blij zijn, want zonder behandelingen zijn er veel inheemse gisten, die vol kracht en met voldoende most en vol stikstof volledig fermenteren bij 12 C maar de grenzen van de klassieke oenologie af en toe tarten met een PH waarde van 2,9 tot 3. Hij gebruikt, net als zijn grootvader, uitsluitend kastanje houten latwerk (treille) voor zijn druiven. Niet alleen omdat het traditie is maar vooral omdat het de meest relevante manier van werken is. Zonder tractor en zonder behandelingen, niet ploegen want de rassen zijn groeikrachtig genoeg, geen oogstmachine want de oogst gaat handmatig. Hoewel het latwerk lastig is om op te zetten vindt Jean-Benoît in de winter voldoening in het werken met de kettingzaag. Om het gras te beheren heeft hij het hele jaar door een kleine kudde lokale rustieke schapen, de raïoles lopen, die onder de hekjes grazen.

MEESTERWERKEN
Het resultaat van de wijnen van Jean-Benoît is ronduit verbluffend. Het zijn meesterwerken. Grote kwaliteit, spatzuiver zonder fouten met verwarrende, zelfs verdeeldheid zaaiende kenmerken. Genereuze aroma's met een wilde smaak. Licht bedwelmend, met nuances van wilde bosaardbei, zwarte bes, gekonfijte rabarber of overrijpe kiwi, leer, ahornsiroop en honing. Alle witte wijnen ondergaan een korte of iets langere maceratie waardoor sublieme orange wijnen ontstaan. Opvallend is het lage alcoholpercentage rond 11/12%. Een crazy twist met de wijnen van Jean-Yves Péron, Yannick Meckert en Romain Verger is snel gemaakt.

We volgen Jean-Benoît met ons hart. Voelen zijn verzet, zijn verantwoordelijkheid, zijn vrijheid, zijn liefde voor wijn. Hij wil niet alleen de belangen van de natuur verdedigen maar zijn druiven ook zonder chemische toevoegingen laten shinen. Hij kent geen slechte druivenrassen maar wel slechte wijnmakers. Hierover is het laatste woord nog niet gezegd maar wij roepen uit volle borst bravo Jean-Benoît. Un grand merci!